2020 Oostenrijk - dag 7

Na een zeer onrustig nachtje voor mezelf….Paul lag heerlijk te knorren…ben ik na het ontbijt weer naar bed gegaan en is Paul gaan fietsen.

Hij heeft niet veel nadelige gevolgen van zijn val van gisteren op de stenen trap…GELUKKIG!!! Een schaafwond op zijn onderarm met een dikke bult en op zijn rug niets te zien, maar wel gevoelig. Dus smeren, smeren, smeren met Flexspray en SRL gelei. Het ging zo goed dat hij gewoon op de fiets is gestapt en een ‘rondje’ is gaan fietsen. Dan moet het toch goed gaan met dat ruggetje, want als je iets belast met het wielrennen, dan is het wel je rug.

Om even voor 12 uur werd ik weer wakker en ben me gaan douchen en omkleden. Paul was rond 1 uur thuis en was lekker naar de knoppen. Vooral de weg vanaf Sankt Johann naar Alpendorf is zwaar….ik vind dat met de auto al 😊 We wilden eigenlijk naar de Buchauhutte, maar de laatste lift zou op 17.00 uur naar beneden gaan. Zonde van het geld om dan zo kort boven te zijn. Doen we morgen dan. Want volgens Claudia is het minstens 3 uur lopen naar boven…..we hebben nog spierpijn (bij wijze van spreken) van de tocht van gisteren en dat was 2x 20 minuten… Dus morgen met het liftje naar boven en dan naar de Geisterberg.... Volgens Claudia moesten we naar de Speichterteich....de mooiste plek van Sankt Johann im Pongau. Volgens haar moeten we die gezien hebben tijdens de wintersport, maar wij kunnen hem niet thuisbrengen. Dus we zijn benieuwd morgen!

Claudia wist wel een mooi uitzicht dat goed met de auto te bereiken is en niet te veel wandelen is. Is wel 30 kilometer verderop….Radstadt, maar dat deerde ons niet. Dus wij hop hop in de auto naar Radstadt over de snelweg. Zagen we vlak voor Radstadt, Flachau liggen….dus op de terugweg gaan we binnendoor vanaf Flachau naar Sankt Johann. Die weg kennen we heel goed van de wintersport.

In Radstadt volgende we de bordjes Rossbrand. De weg werd smaller en uiteindelijk een 1 baansweg die slingerdeslang om de bergen ging. We reden hoger en hoger en hoger en de weg werd slechter en toen de weg uiteindelijk een grindpad werd, zijn we gestopt. Nog 20 minuten lopen en dan zouden we bij de hut zijn en het 360 graden panoramazicht. Nou Claudia had niets te veel gezegd. WAT EEN WAANZINNIG UITZICHT!!! We keken onze ogen uit! Op het terras van de Radstadter Hutte hebben we verder genoten van het uitzicht met koffie en apfelstrudel. Onderweg waren we al koeien tegen gekomen en die kwamen dus naar boven….met de bel om. Althans sommige koeien hadden een bel om. Ook die moesten natuurlijk op de foto 😊

Op de terugweg zijn we nog verschillende keren gestopt om foto’s te maken van de omgeving en de mooie natuur die we tegen kwamen. Echt een schitterende route, die zeer de moeite waard is!

In Flachau wilden we naar de …..rijden, maar helaas was die weg nu afgesloten. Dus blijkbaar is deze apres ski tent alleen maar open in de winter. Via Flachau en Wagrain zijn we naar huis gereden. Vreemd hoor om alle pistes in het groen te zien!! Ook nu een schitterende omgeving!

We hebben nog even gewinkeld en zaten pas laat te eten, maar wat kan het ons bommen??? Het is vakantie en vandaag weer een super lekkere relaxte dag met heerlijk zonnig weer…rokjesdag 😊