Alpentocht 2021 - zaterdag 4 september - D-day

Na een onrustig nachtje waarin veel gewoeld en weinig geslapen is….althans dat gevoel heb je dan, stonden we om half 7 op. De stokbroden lagen al voor de deur, dus we hebben lekker zitten ontbijten. Gisteravond had ik de tasjes gemaakt voor de mannen om mee te nemen in hun shirts zodat ze daar onder aan de berg hun warme kleding erin konden doen. Vanaf het Alpentochthuis worden ze afgeschoten en daarna dalen ze af tot onder aan de berg om daar via de D96 de berg te beklimmen. Gisteren hadden we met de auto de D96 gereden en dat is geen goed plan om daar met de auto doorheen te rijden als de lopers en fietsers gestart zijn. Op sommige plekken kon je amper met de auto er doorheen. 

Voor het appartement nog even een groepsfoto en daarna gingen de mannen naar de start bij het Alpentochthuis. Wij, de supporters, sloten af en gingen alvast op weg naar het punt waar de klim zou beginnen. Paul zei dat er een supermarkt zat bij het begin en daar stonden we in 1e instantie ook, maar ik kreeg een belletje dat 2 andere al beneden waren….hoe dan??? Het waren namelijk op papier de langzaamste…..geheim van de smid…..achteraf waren ze niet door start gegaan, maar meteen naar beneden. Wetende dat ze toch wel ingehaald zouden worden :) Dus zijn we iets verder door gereden tot echt aan de voet van de D96 en zijn daar blijven staan. In rap tempo kwamen de mannen eraan en heeft iedereen zijn warme kleding uitgedaan en afgegeven. Gelukkig had ik nog een extra Dopper met water en paracetamol bij me, want daar werd om gevraagd. De een de Dopper en de ander de paracetamol. Nog een laatste KOM OP en daar gingen ze dan…stampend op de pendalen voor de tocht naar boven….37 km en 22 haarspeldbochten…ga er maar aan staan als amateur…..

André en ik zijn via dezelfde weg die we naar beneden zijn gegaan, weer omhoog gegaan naar de 2e stop. Carel moest nog even tanken en kwam toen ook naar de 2e stop. Een aantal mannen hadden de locatie gedeeld via de Alpentocht app maar dat was knudde. Een paar hebben de locatie in de whatsapp groep gedeeld en dat ging veel beter. Zo kon ik in ieder geval de snelste en langzaamste in de gaten houden. We vermaakten ons prima bij de stop…een sappie en een reepje….lekker muziekje en ondertussen de deelnemers aanmoedigen. Ik was nog een stukje omlaag gelopen om te kijken of ik daar een leuke achtergrond had voor de actiefoto. Zo hard klimmen ze niet omhoog, dus dat moet mijn toestel wel aankunnen hihihihihi Geen snelheidsonscherpte in dit geval. Na verloop van tijd van Dico als eerste naar boven, vrij snel daarna de volgende en een kwartiertje ofzo daarna de derde. Daarna een hele poos niets en toen druppelde ze 1 voor 1 binnen bij de stop voor een sappie en een gelletje of energiereep.

Omdat we moesten zorgen dat de warme kleding op tijd boven zou zijn, zou Carel de kleding meenemen en doorrijden, maar die was naar de start van Gijs gegaan. Die zou als enige de korte versie van de beklimming doen. Het kwam allemaal goed, want de kleding lag op tijd boven, MAAR nu mocht je weer niet op het terrein blijven en de tasjes achter laten. Dat gaf mij geen goed gevoel, dus heeft André mij naar boven gebracht en heb ik daar de groep opgewacht en de nodige foto’s gemaakt.

Ik denk zo’n 2 uur na de binnenkomst van de 1e kwam de laatste van de groep binnen. Hij had vanaf 19 km kramp gekregen en we moesten hem dus zowat van zijn fiets afpellen. Hij kon niet meer!!! Maar zo had ik er al veel meer binnen zien komen. Wat een prestatie!! Huilend en helemaal kapot kwamen ze over de streep om verwelkomt te worden door Conny Anders….natuurlijk zijn er ook de deelnemers die hoegenaamd fris als een hoentje over de streep kwamen. Natuurlijk hadden die het zwaar, maar die herstelden vrij snel.

Enfin na de nodige foto’s en warme kleding aantrekken, gingen de mannen afdalen naar het appartement. Paul ging nog napraten en F1 kijken bij de mannen, maar ik was opperdepop en dook lekker mijn bed in en was meteen vertrokken. Hij maakte me wakker om 5 uur om naar het Alpentochthuis te gaan voor de BBQ, bekendmaking van het bedrag en nieuwe locatie voor volgend jaar. Ik ben er geweest, heb gegeten, maar hield het niet meer. Dus Paul heeft me terug gebracht naar het appartement. Inpakken doen we wel vlak voordat we weg gaan. Eerst even de blog en zo lekker me omdraaien en slapen. Het was een enerverend en super gezellig dagje, maar wel een met een aanslag op mijn energie.