Woensdag 19 januari

De mooiste dag van de week en volgens onze gastvrouw: Ein Traum…

Dus vandaag maar eens kijken hoever we komen. In ieder geval verder dan gisteren, maar hoever? Dat ligt aan de benen en de sneeuwcondities op de pistes.

Het is inderdaad super helder en zonnig weer, ongekend! Dat zagen we al heel snel toen we buiten liepen. Nergens was meer een spoortje van een mistflard te bekennen en de bergen in de verte leken wel dichtbij zo helder was het zicht…BIZAR!!

We gingen dezelfde weg als gisteren, maar nu gingen we voorbij de kippentent en meteen richting de G-Link. De G-Link is een soort bus die via een kabel over het dal naar de andere berghelling gaat. Zo zie je beneden je het dorp Wagrain liggen, een soort legodorp. Leuk als je hoogtevrees hebt hihihihi dus vooruit kijken en niet naar beneden! Maar omdat het zulk helder en rustig weer was, schommelt de bus niet of nauwelijks en kan ik dat goed volhouden, maar ik was blij dat de G-Link weer aan de andere kant was en ik uit kon stappen. Maar toen waren we er nog niet. Toen weer verder met de Flying Mozart naar de top van de berg. Zover was ik nog nooit geweest, dus vanaf nu was het voor mij een verrassing. Boven op de berg stond een kruis en was het zicht rondom bizar mooi. Ja kon zover kijken naar alle besneeuwde bergtoppen en daar voorbij. Een foto kan het niet weergeven, het was echt bijzonder gaaf om mee te maken. 

De afgelopen jaren hebben we de bouw gevolgd van de Panorama Link, dus zijn we vanaf de top van de berg afgedaald naar het skistation van de Panorama Link. Die afdaling was best een uitdaging. Paul ging onderuit en toen moest ik nog…..maar met grote bochten en rustig blijven bleef ik op de been en kwam op het gemakkie aan bij het station. Daar stapten we in de gondel van de Panorama Link – ook hier was het uitzicht bizar. Aan de ene kant de berghelling waarover ze een gigantische pot verf hadden uitgestrooid en dat was gestold, zo leek het wel en aan de andere kant de bergtoppen van dichtbij en heel ver in de verte. We zijn aan de andere kant lekker blijven zitten en gewoon weer terug gegaan naar het beginstation. Omdat we van lieverlee wel dorst hadden, zijn we een stukje onder het station gestopt bij een hut voor een schiwasser en hebben we samen een Kaizerschmarn gedeeld. Deze was niet zo lekker als die bij de Butz, maar als je honger hebt eet je je bordje leeg 

Vanaf de hut zijn we richting Sankt Johann gaan skiën. Vanaf de Grafenberg moest ik weer als Max Verstappen vaart houden om de achterste lift te halen in het dal en dat ging me alweer beter af dan de dag ervoor. Je weet wat eraan komt….

Dan door het volgende dal en kwamen we aan bij ‘ons’ dal. Daar bij de Buchauhütte een heisse Choco mit Sahne gedronken en bleek Helmut daar te zijn. We zouden vanavond bij Helmut eten, maar van hem hoorde we dat hij 3 dagen dicht is en vrijdag weer open gaat, dus meteen voor vrijdag gereserveerd bij hem. TOP!

Al met al hadden we vandaag veel liften gehad, maar ook veel geskied en was ik wel een beetje aan het einde van mijn latijn. Dus stukje voor stukje kijken hoe het gaat. Eerst maar richting het midden station. Dat ging best, toen richting de Kreistenalm. Daar zou ik met de lift omlaag gaan. Ja jammer joh….das pech….lift weg…. Toen moest ik dus toch de dalafdaling doen. Vanaf de Kreistenalm is best een steil stuk en aan het eind wachtte ik op Paul en wachtte ik op Paul en wachtte ik op Paul…geen Paul. Nou dan ski ik toch verder? Dan zie ik hem beneden wel….Wat bleek…hij stond een stuk verder op mij te wachten en wilde al gaan teruglopen om te kijken of hij mij zag….Samen ongerust geweest dus. Daarna samen het laatste stuk naar het gondelstation geskied. Zelfs het stuk bij hotel Sonnenhof ging prima. Rustig aan, grote bochten en als het te snel gaat….even wachten en weer door. Eenmaal beneden was ik echt wel over een paar grenzen heen gegaan en was ik stuk.

Nadat we de skies hadden opgeborgen en de gewone schoenen hadden aangedaan, zijn we naar Claudia gegaan. 

Die stond ons al op te wachten om te vragen hoe het was geweest. Super natuurlijk en we vonden de pistes aan deze kant van de berg en het andere dal beter dan de pistes bij Wagrain/Flachau. Dat zou haar man goed doen:) Die werkt namelijk bij de Bergbahnen en stuurt een team aan. 

We zouden vandaag in het dorp gaan eten, maar nu Helmut gesloten was, vroegen we aan Claudia of zij een restaurant wist. Dat wist ze wel. Dus wij eerst naar de grote Spar om boodschappen te doen…zoals Kaizerschmarn zonder rozijnen en Mozartkogels en natuurlijjk om onze ontbijt voorraad aan te vullen. Daarna zijn we naar het restaurant dat Claudia adviseerde geweest. De bediening was top, alleen lag ik telkens in een deuk als ik de man zag die bediende. Deed alles heel relaxed, maar ook heel sniekie…nou dat eigenlijk ook weer niet, maar hij hield alle tafels in de gaten en pakte dan wat en ineens stond er een bord met bestek op je tafel terwijl hij langs de tafel liep. Hij liep ook nog eens als een eend (dus beiden voeten naar buiten – wiggle wiggle) en ik zag helemaal de ober van het ‘ Kerstdiner’ voor me. Ik weet niet of jullie dat toneelstuk kennen, maar dat gaat over een ober, een vloerkleed en een adellijke dame…briljant en ik heb het al ug keer gezien, maar blijf erom brullen van het lachen.

Zo liep die ober in het restaurant ook en ook hij nam een biertje met de stamgasten, hield de tafels in de gaten, verwelkomde nieuwe gasten, checkte de Corona pas enz. Elke gast kreeg zelfs een schnapps aangeboden. Zo wij ook…en wij vonden hem heerlijk..was iets met noten… Enfin we hebben heerlijk gegeten, voorafje, hoofdgerecht, nagerecht en toen de rekening kwam???? 60 euro???? Inderdaad bizar, want een paar dagen eerder betaalden we 100 euro voor een diner dat niet zo uitgebreid was als vanavond en ook minder smakelijk. Hier gaan we vaker komen!