Dag 9 – Chichi beschilderen en reis terug naar NL

Vanmorgen was ik al heel vroeg wakker, zoals altijd voorafgaand aan een reisdag. Onbewust ben ik dan bezig met lijstjes van dingen die ik niet mag vergeten. Stom, maar zo ik nu eenmaal in elkaar. Toen het 6 uur was, ben ik alvast gaan douchen en de rest van mijn spullen pakken. Rond 7 uur was Jacq ook wakker en hebben we samen ontbeten op ‘ons’ terras. Tussen 8 en half 9 wilden we vertrekken om op tijd te zijn voor de inlooptijd voor het beschilderen van een Chichi. Dat lukte natuurlijk super goed, dus na het inleveren van de sleutel van onze bungalow, gingen we op pad naar het atelier van Serena = de kunstenares die Chichi heeft ontworpen. Jacq was natuurlijk weer de navigator en op een gegeven moment stuurde ze me een pad op dat naar een autokerkhof leidde. Nee joh Jacq we zitten verkeerd. NEE zei Jacq rij nou maar door, dit is een weg. Een weg?? Het was een geitenpad vol met gaten en dumpplekken van allerlei huisraad. Nog even en we komen een gedumpt lijk tegen! Ik voelde me echt niet happy…. Maar als Sissie zegt dat dit een weg is???? Dan rij ik maar door…..brrrr. En ineens begon het asfalt weer en stonden we hopla voor de poort van het atelier. HUH??? Nou die weg nemen we op de terugweg niet 

Als eersten stonden voor de poort van het atelier en voordat het 9 uur was, stonden er nog veel meer auto’s. De oud-collega van Jacq deed ook met ons mee en kwam toen we naar binnen mochten. Het is een inloop workshop en bij 30 personen is het vol. We wilden natuurlijk bij de 1e 30 personen zijn en dat is ons gelukt. Bij het inrijden van het parkeerterrein, werden we welkom geheten door Serena de eigenaresse en kunstenaar. Ze instrueerde hoe we moesten parkeren met militaire precisie…ze had Duits bloed zei ze en dat klopte wel zeiden wij al lachend. Daarna kregen we een tafel toegewezen en konden we een chichi uitzoeken. Er bleken meer versies van Chichi te zijn. Deze werden ons later door een van de medewerkers uitgelegd. Serena streeft inclusiviteit na, d.w.z. dat ze jongeren met afstand van de arbeidsmarkt stimuleert om bij haar te komen werken. In dit geval deed een autistische jongen de introductie van de geschiedenis en verschillende chichi’s uit. Daarna kregen we uitleg over het gebruik van de kwasten en de kleuren en hoe we te werk moeten gaan. Daarna werden we losgelaten en konden we onze fantasie zijn gang laten gaan. Ondertussen zaten we natuurlijk volop te geiten, want creativiteit is niet een van onze sterkste eigenschappen, maar we kunnen ons redden. De oud-collega lag geregeld in een deuk als wij weer van die rare uitspraken maakten. Toen de chichi naar ons idee klaar was en door Serena was goedgekeurd, gingen we naar het winkeltje waar de dames goed werden ingepakt en klaar voor vervoer in de handbagage. 

Na een dikke vette knuffel van de oud-collega, reed zij voorop zodat we niet meer over die enge weg hoeven en zou ze ons naar een tankstation rijden. Ons versootje had nu toch echt wel dorst. Nou daar stond ik dan bij een tankzuil met een QRcode…heb geen internet. Dus naar de meneer achter de kassa….zei hij voor hoeveel wil je tanken? Nou…totdat hij vol is?! Maar ik kan geen QR code scannen en weet niet hoeveel er in het autootje gaat en laat mijn pinpas zien. OHW….ga maar tanken! OK! Dus ik mocht van hem tanken en daarna afrekenen. Ik heb de man heel hartelijk bedankt voor de medewerking!

Na het tanken zijn we richting Willemstad gereden en hebben daar langs de waterkant zitten lunchen. We waren over de pontjesbrug gekomen vanuit Otrobanda en terwijl we aan de waterkant zaten te lunchen ging de pontjesburg heel lang open. Bleek dat er een groot schip uitvoer en later kwam er ook weer een groot schip binnen varen. Toen de pontjesbrug weer op zijn plek lag, was het voor ons ook tijd om naar de luchthaven te gaan. Maps.me wilde niet meewerken, dus volgden we de borden ‘ Hato airport’.

Daar aangekomen reed ik naar de parkeerplaats voor het inleveren van huurauto’s, ons verhuurbedrijf stond er niet bij. Er liep een mannetje van Hertz en vroeg waar Sunnycars ingeleverd moeten worden. We leveren allemaal aan Sunnycars zei hij, het ligt eraan waar de auto vandaan komt. PFF toen geen idee. Dus naar de andere kant van de luchthaven gereden en daar gekeken waar ik de auto had opgehaald. Daar gebeld met het telefoonnummer dat ik in het sms bericht had gekregen voor het ophalen van de auto. Die lijn 2x gebeld en beide keren konden ze me niet helpen. ECHT he?! Zij sturen wel een sms bij aankomst, maar niks bij vertrek en nu moet ik ineens een andere partij bellen? In het dashboardkastje lag een formulier van Noordstar, dus die gebeld…beide nummers namen niet op! Ook op het sleutelkastje kwam de naar Noordstar/Sunnycars niet voor. In die tussentijd was ik al een klein uurtje de luchthaven heen en weer aan het rennen en was er wel klaar mee. Dus hop, sleutel in het dashboardkastje en naar de incheckbalie. Was er klaar mee!! Zal nog wellicht nog een gevolg hebben, maar dat zie ik dan wel weer.

We stonden vooraan in de incheckrij en waren vrij soepel door de check-in, douane en security check. Toen was het tijd voor koffie en de laatste free wifi om alle socials bij te werken :) Nu in het vliegtuig onderweg naar NL waar we rond half 9 zullen landen.

Dan is een superfijne vakantie met Sissie ten einde en kijken we uit naar een volgende vakantie om samen van te genieten en even alle stress achter ons te laten.

Voor degene die gereageerd hebben op de verschillende blogs, onwijs bedankt! Altijd fijn om jullie reacties te lezen :) Tot een volgende blog!