Dag 5 – Landhuis Chobolobo

Vandaag hadden we een langzaamaanactie. Voordat we de deur uitgingen, hadden we al koffie op en dat is uniek :) Bij de toegang hebben we eerst gevraagd waar hier een bank is waar we Euro’s voor guldens kunnen omwisselen. Want gisteren stonden we om half 4 voor een gesloten bank in Willemstad. De bank zou vandaag tot 14.00 uur open zijn, dus eerst maar naar de bank. Met maps.me en navigator Jacq hadden we al vrij snel de bank gevonden. JAJAJA navigator Jacq doet het steeds beter.

De bank was snel gevonden, maar toen we onderweg een straat inreden, werden we tegengehouden door een pilotur (politie??) auto, want er kwam zwaar transport aan. 2 diepladers met een of andere grote tank erop. Alle auto’s achter ons schoten voorbij die politur auto en reden een zijweg in. Dat kunnen wij ook!!! Die mensen hier rijden als idioten, rechts/links inhalen en een plikplokkie hebben ze niet. Geen knipperlicht aan en gewoon rechts/links afslaan. Maar ik pas me snel aan. Dat kan ik ook!

Eenmaal bij de bank, ging de deur niet open en er waren mensen binnen EN het was nog geen 14.00 uur. Bleek dat de deur van binnenuit elektronisch werd geopend, eerst de 1e deur en daarna de andere deur. Dan wachten totdat je aan de beurt bent bij de mevrouw die verteld waar je naartoe moet. Het was echt druk. Aparte hokjes en balies met bankpersoneel en mensen met vragen. Lekker oldskool! Dat kennen wij in NL niet meer. Enfin, we moesten aan het eind van de ruimte achter een meneer gaan staan. Hij stond netjes op de plek aan het eind van de looproute te wachten. Looproute vanuit Corona tijd, dus wij ook de looproute volgen en achter de meneer staan. Hilarisch want de looproute was gewoon een stuk tapijt met pijlen. Zijn we aan de beurt, vraagt die mevrouw om onze ID…euh…gelukkig had Jacq dr ID en ik mijn rijbewijs bij ons. PFFF gelukkig! Nee vraagt ze ook naar onze boekingscode van de reis….euh….de app van TUI werkt op internet en dat hebben we niet. Wat nu? Toen bedacht ik me dat ik nog de bagagetags in mijn telefoonhoesje had en gelukkig stond daar de code op. YES! Nu was het geregeld en kregen we guldens voor onze euro’s. Op de terugweg bij de toegangsdeur, ging deze supersnel open. Jacq nog zeggen…ze zijn die gekke oude vrouwen zat…HUP eruit!!! whahahahaha

Omdat de bank op een terrein bevond met allerlei winkels en dus allerlei fastfood restaurants, zijn we eerst gaan ‘lunchen’  bij Mekdrek. Alleen maar voor de free wifi….

Daarna was het een kippewippie naar Landhuis Chobolobo. Daar wordt van oudsher de Curaçao likeur gemaakt, bij de meesten bekend als blue Curaçao. Nu hebben wij geleerd dat de echt likeur in een ronde afgeplatte fles zit. Iedereen kan curaçao likeur maken, want daar hebben ze geen trademark op, maar wel op het logo en de fles. De likeur is doorzichtig en de kleuren die worden verkocht is doorzichtige likeur met toevoeging van een plantaardige kleurstof. Weer wat geleerd!!! Ook maakten ze daar nog een paar andere likeuren, deze konden we proeven. Ik vond de triple sec lekker en Jacq vond die vies, maar Jacq vond de tamarinde lekker en die vond ik vies. Ook maken ze daar Glacial. Soort van menthol lotion die voor alles goed is zoals bijvoorbeeld ook vicks doet. Jacq vindt dat heerlijk dus er gaat een fles mee naar huis. Ze mag van mij dat spul gebruiken, maar wel in haar eigen kamer. Wat meurt dat spulletje!!! Aan het eind van de rondleiding mochten we kiezen uit een menukaart met cocktails. Jacq nam er eentje met tamarinde en ik eentje met triple sec. Lekker hoor! Aan tafel raakten we in gesprek met een NL echtpaar. Die kwamen uit Limburg, dus Jacq heeft nog over plaatsen en weetikwat gesproken uit haar tijd dat ze in Limburg woonde. Het stel was er voor 3 weken en de 2e keer dit jaar. Volgende maand ging hij weer. Bleek dat hij bij de politie werkt en regelmatig naar Aruba, Bonaire of Curaçao ging voor werk. Wat voor werk daar liet hij zich natuurlijk niet over uit. Nadat de cocktails opgedronken waren, hebben we nog een fles gescoord likeur om mee te nemen naar huis en hop het autootje weer in om boodschappen te doen bij Vreugendenhil.

Deze keer hadden we een boodschappenbriefje gemaakt, maar waren we de boodschappentas vergeten. We zouden het ook eens een keertje in 1 keer goed doen…. We hadden al onze boodschappen gedaan en liepen naar de kassa. NEE…hebben we diezelfde mevrouw die de bon met pinbon verkreukelde en toen aan Jacq gaf van de week. Ik keek Jacq aan…hé dat is die vrouw van vandeweek. JA, dat had ik ook gezien zei ze gniffelend. Deze keer met guldens betaald en toen gaf de caissière wel de bon zonder kreukelen. 

Bij Vreugendenhil hadden we ook nog een spuitbus insecticide gekocht. Want van de week had ik een glas limonade omgegooid op ons terras en een dag later zat het vol met grote mieren. Ik had er nog wel zoveel water overheen gegooid. Gelukkig had ik nog een fles insecticide van ons Nieuw-Zeeland avontuur dus daarmee de mieren verjaagd en bijna onszelf vergast :) vanmorgen liepen er ineens een colonne ieniemini miertjes in de keuken. Toen was de bus leeg. Bij de super hadden we keuze uit heel veel soorten spuitbussen maar degene die we meenamen had als naam.....pief paf hahahahaha Alleen al om de naam is de spray meegegaan!!!

Terug bij onze bungalow hebben we de auto uitgeladen en meteen gaan omkleden om bij het zwembad af te koelen. Ik had echt geen zin om na het douchen weer op te tutten en naar Mambo Beach te gaan. Dus nu in het slappe pak aan de crackers met kaas, afgerond met een stuk meloen en vergezeld van een gembertheetje. Life can be simple!

Straks nog lekker de chips en pinda’s aanslaan. Gewoon een avondje slempen en snacken. Morgen doen we weer gewoon…… :) :) :)  