Alpentocht 2021 - donderdag 2 september - 1e trainingsdag

Wat doet slapen een mens toch goed! Afgezien van de thuiskomst van Paul rond 10.00 uur heb ik niets meer gehoord en heeeeeerlijk geslapen! Om half 7 was het klaar en ben ik langzamerhand uitgebreid gaan douchen en aankleden. Het is ECHT koud in het appartement, dus de verwarming in de douche even op hoog gezet. 

Na het douchen heb ik de stokbroden die bij de voordeur stonden gepakt en vanlieverlee de tafel gedekt. Paul was intussen ook wakker (nog een beetje brak van 5 biertjes…) en zijn we gaan ontbijten. Voor het ontbijt had ik nog een berichtje gestuurd naar de Alpentocht organisatie of ik mee kan met de wandeltocht. Had het gevoel dat mijn energie goed was en ook tijdens je burn out moet je grenzen verleggen om te groeien. Ik kon mee. Paul bracht me naar het vertrekpunt, ik had wel een beetje spanning….kan ik dit wel…hou ik dit wel vol…en ga zo maar door.

Bij het vertrekpunt stonden 2 Franse gidsen EN toen kwam Conny Anders nog even ons uitzwaaien en voorzien van een energiereep. De Cliniclown vrijwilligster kreeg een fles schobbelaar mee met schnapps glaasjes en toen gingen we op pad.

Het tempo lag best hoog en ik met mijn ongetrainde lijf had het echt heel zwaar. Gelukkig werd er regelmatig gestopt, zodat ik bij kon komen. Om bij te komen stopte ik geregeld om foto’s te maken. Wat is het weer mooi hier!!! Toen het laatste en zwaarste gedeelte van de wandeltocht kwam, kwam 1 van de gidsen bij me lopen. Hij zei dat het tempo voor een bergwandeling veel te hoog lag. Om te wennen aan de hoogte en om het langdurig vol te houden, moet het tempo omlaag. Hij pakte 1 van mijn stokken af, nam me bij de hand en liet me beleven hoe het wandeltempo moest liggen, hoe ik moest ademhalen en als ik te snel ging trok hij me terug in het juiste tempo. DAT was wel even wennen, maar jeetje dat liep een partij beter en ik kon veel langer blijven lopen zonder stil te staan om op adem te komen. Waar ik namelijk ook altijd last van heb is de ijle lucht op hoogte. Dat heb ik al tijdens de wintersport als we van het appartement naar het restaurant lopen, maar zo’n wandeling in de bergen confronteert je veel harder met mijn conditie die nog slechter is door de burn-out. MAAR mede door mijn wandelgids kwam ik wandelend aan bij het restaurant bij Lac du Lou, 2 anderen waren door een quad opgehaald. Dus ben super trots op mezelf!!! Een groot gedeelte van de groep ging toen nog een rondje om het meer maken en een klein deel van de groep bleef bij het restaurant. Toen zij weer terugkwamen werd de lunch uitgeserveerd. Lekkere simpele kost die erin ging als koek. 

Tsja….what goes up, must come down :) De die hards gingen met 1 gids over een small pad terug en wij gingen via het brede pad terug naar Les Menuires. Van de 2 mannen die waren opgehaald door een quad, regelde 1 een busje van Cliniclowns, zodat we werden opgehaald voordat het weer steil werd. Normaalgesproken had ik de toch helemaal afgemaakt, maar ik ben klaar!! Nu even bijkomen, de blog schrijven en zo meteen even douchen en lekker naar bed een paar uurtjes slapen, zodat ik vanavond wel met de mannen mee kan naar het restaurant.

Paul maakte me om half 6 wakker. Toen snel aankleden en naar beneden naar een ander appartement, want daar was de afterparty. De mannen zaten vol met verhalen over de beklimming van de Col de Madeleine. Een paar zijn tot de top gegaan en een aantal zijn gestrand 10 km voor de top. Terwijl ze een bakkie deden klapte een band van 1 van de mannen. Maar goed dat het toen was en tijdens de afdaling….je moet er niet aan denken wat er dan gebeurd had kunnen zijn…… De binnenband kon vervangen worden, want er was er eentje voorradig, maar een buitenband meenemen op de fiets is een ander verhaal. MAAR 1 van de mannen had een foefje. Briefje van 5 euro om de binnenband, zodat deze niet kon gaan uitpuilen en voorzichtig naar beneden. Nu moet nog de buitenband vervangen worden…. Natuurlijk waren er nog veel anekdotes te vertellen en was het lachen, gieren, brullen, maar ik ga natuurlijk niet alles vertellen hihihihihihi

Tijdens de afterbakkie ging 1 voor 1 de mannen zich douchen en omkleden want er was om 7 uur afgesproken bij het restaurant, niet ver lopen van het appartement. Dat werd natuurlijk later….Westlands kwartiertje…. :) In het restaurant werd ook besteld voor 3 anderen die ook zouden arriveren vanuit NL. Ze waren precies op tijd bij het uitserveren van de gerechten. De hele avond vlogen allerlei anekdotes, sterke verhalen enz. over de tafels. Het was weer genieten!!! Maar om 22.30 uur ging het lampje uit en heeft Paul me terug gebracht naar het appartement. Nu even de blog afmaken en dan weer lekker lang slapen…HEERLIJK!!!