Woensdag 23 juni - Filzmoos (fietstocht)

Vandaag weer lekker lang geslapen en weer super lekker weer. Wat boffen we dit jaar met het mooie weer! 

Dit jaar hadden we onze e-bikes meegenomen, want ik wilde dat wel eens uitproberen in Oostenrijk. Claudia had voor ons een makkelijke bergritje waarbij het stijgingspercentage bijna 0,0 is. TOP!! 

Op aanwijzingen van Claudia zijn we naar Filzmoos gereden tot aan de parkeerplaats voordat je maut moet betalen. Daar de fietsen van de auto gehaald en opgetuigd. Nou we waren er klaar voor hoor, kom maar op met dat bergweggetje met nagenoeg geen stijgingspercentage…….

Het begon zo leuk….met een afdalinkje, maar daarna…..alleen maar stijgen en vals plat en stijgen. Ik ging stuk…schakelen ging ook niet van het leiden dakje. Car naar 1!!! JAHA en Car naar 3. PFFFFF uiteindelijk ging het maar toen had ik al heel wat kruid verschoten om omhoog te komen. Op een redelijk vlak stuk even bijtanken met water en weer door. We kwamen bij een splitsing…waar moeten we nu heen? Nog steiler omhoog of rechtdoor via een wildrooster en waar het asfalt ophield en steentjes pad werd? Tijd voor google maps en inderdaad, volgens google maps nog 6 minuten fietsen…pffff jajajajaja hihihihihi. Na wat billenknijpend rijden over een onverhard pad, kwamen we bij de Oberalmen aan. De fietsen hebben we geparkeerd in de stierenstal, die nu toch leeg is. Ik reed geen meter verder, was kapot :) En Paul maar lachen!

Eerst maar weer even bijtanken bij het onderste restaurant en wat rondkijken. We zagen het kapelletje, het meertje zagen we nog niet, wel bovenaan nog een restaurantje en we zagen de berg die ze de Bisschopsmuts noemen (omdat deze er zo uitziet).

Nadat we waren bijgekomen, zijn we rond gaan lopen. Het ziet er echt wel super gaaf uit, heel mooi. De bergbloemen, de zwerfkeien die daar al eeuwen liggen en toen kwamen we bij het kapelletje. Daar vandaan via het houten hart (als een bruidspaar daar staat, vormt de bisschopsmuts de bekroning van het hart), naar de Almsee. Super mooi weer met al dat heldere water, de beken die erop uitkomen en weer vertrekken. 

Toen we rond waren hebben we bij het bovenste restaurant wat gedronken en een klein hapje gegeten. En toen mochten we weer terug naar de auto. Ik kan je zeggen….dat ging heel wat makkelijker dan de heenweg. Wel veel remmen, want harder dan 30 ging ik niet. Ik wilde niet bij een bocht, in spin de afgrond in….

Op de terugweg nog even salades gehaald voor vanavond. Nu zit Paul voetbal te kijken en ik buiten de blog te schrijven. Morgen ga ik met de gondel omhoog en daar wandelen en Paul gaat op zijn wielrenfiets erop uit. Dat gaat hem beter af dan ik. Ik hou het wel bij de Hollandse polderwegen. Dat bevalt me beter!!