Woensdag 20 september

Dinsdag de koffers gepakt en alle benodigdheden voor een beklimming van de Mont Ventoux bij elkaar gezocht. Toen lekker op tijd ons bedje in want de wekker stond op 4 uur. 

Toen de wekker ging hebben we ons aangekleed, laatste spullen verzameld, fiets op de fietsendrager en hop in de auto om Dico op te halen bij het autoherstelbedrijf in De Lier. Daar aangekomen stond Dico al te wachten, dus zijn spullen in de auto en fiets op de fietsendrager en toen gingen we om 5 uur van start voor een rit van ruim 1100 km.

We reden vlotjes door Antwerpen en bij Brussel een klein beetje file gehad. Bij Brussel wilde de navigatie ons over Reims sturen, maar Paul wilde over Luxemburg. Geen idee waarom 

Eenmaal in Luxemburg stonden we in de file. Het was precies ochtendspits, dus in plaats van bij het 2epompstation tanken, gingen we bij de 1e tanken. Aansluitend de pisstop en broodnodige koffie en DOOR! Terwijl de mannen voorin lekker zaten te keuvelen, heb ik nog even lekker liggen doezelen. Rond 12.30 uur hebben wij bij Beaune een langere stop gehouden om te lunchen. Daar kwamen we 2 andere klimmaten tegen, die net geluncht hadden. Zij waren wel over Reims gereden, was geen fijne weg zeiden ze. Tijdens het lunchen hebben we nog even gekletst met een Belgische chauffeur die al 42 jaar in het vak zit. Was al gepensioneerd vanwege zijn aantal dienstjaren, maar maakte nog 70-80 uur. Hij moest even een half uurtje maken en zat lekker aan de koffie met een peuk. Was wel even gezellig. Hij ging er eerder vandoor en toen wij hem later op de grote weg tegen kwamen, hebben we gezwaaid en getoeterd…hij ook. Was een gevalletje toeteren door de muis en antwoord door de olifant hihihihihi

Ik ben nogal een natnek, dus drink veel. Kortom, er moest een verplichte plaspauze gehouden worden na Lyon. Paul heeft toen meteen de auto getankt, zodat we tot aan de camping niet meer hoeven te tanken. 

Nagenoeg 12 uur na vertrek kwamen we aan op de camping…in de regen. Onderweg volop zon en 27 graden en  hier 20 graden en regen. BAH!!! De mannen hopen dat het droger wordt want fietsen met regen is geen pretje. 

We waren niet de enige die aankwamen. Er was een rij bij de check in van de Klimmaten. Dico is in een ander huisje ingedeeld en wij krijgen morgen Jack erbij. Het huisje is klein en de loopruimtes zijn minimaal. Het zijn huisjes voor minimensjes en niet voor volwassenen. Tijdens het bedopmaken heb ik ook het ABC van achteren naar voren opgezegd, toen ik mijn teen stootte aan de ijzeren poot van het bed….gloeiendegloeiendegloeiende……

Maar ach, het is maar voor 4 dagen en dan weer terug naar ons eigen huisje.

Na ons kwamen er nog meer bekende klimmaten aan en hebben we elkaar begroet, ervaringen uitgewisseld en iedereen zich geïnstalleerd. Wij zijn nog met Dico naar de supermarkt gereden om wat inkopen te doen en bij terugkomst zijn we met 10 man richting het dorp gegaan om daar wat te gaan eten. Zij aan de wandel, wij met de auto.

Het 1e restaurant had wel plek voor 10 man, maar bleek een zeer beperkte kaart te hebben. Alle pizza’s en nog 3 andere gerechten vielen af en toen bleef er weinig over. Een ander restaurant kon wel plek maken en met een beetje schikwerk konden we met z’n allen aan tafel. Was ook wel grappig dat 8 man aan de entrecote ging en maar 2 aan de pizza. Het was een lekkere drukke boel en ging natuurlijk vooral over het fietsen, welke oefenberg morgen en over het fietsmaterieel. 

Met Paul gaat het niet goed en vraag me sterk af of hij zaterdag de berg wel op kan. Veel last van zijn heup, vermoedelijke overbelasting van zijn illiopsoas (heupspier). Hij loopt slecht en bewegen kost moeite. Als het al niet zijn gekneusde ribben zijn, dan is het wel zijn heup. Enfin eerst maar eens lekker gaan slapen en morgen zien we weer verder.