Van Granity naar Kaikoura

Terwijl ik deze blog schrijf, kijk ik uit over de baai van Kaikoura vanuit het restaurant aan de golfbaan....

Vannacht vreselijk slecht geslapen, want het stormde, slagregens en een kabaal....slapen?? HO maar!!!! Ik had doem gedachtes van overstroomde huisjes, afgedreven auto's enz. Niet echt fijn, maar toen was het eindelijk half 8 en scheen het zonnetje en was er niets meer aan de hand.....GELUKKIG :)

We hebben heerlijk met het raam open al kijkend over de zee, ontbeten. Toen alle zooi weer verzameld, auto ingeruimd en nog een kop koffie gedronken. Daarna was het weer tijd om te verkassen naar de volgende locatie. Nu zouden we dwars door het Zuider Eiland van het westen naar het oosten rijden. 

Dat het slecht weer was geweest gisteren en afgelopen nacht bleek onderweg. De rivier de Buller was wild en sleepte heel wat bomen, struiken enz. met zich mee. Omdat we langs de Gorge van Buller reden, zagen we heel wat verwoestingen en hoe hoog het water stond. Af en toe kwam het kolkende water zelfs tot aan de weg....eng!!! En het werd nog erger, de zon verdween en de regen kwam weer met bakken naar beneden. Ik was blij dat we nu over de Gorge reden en niet een halve dag later, want ik weet niet of de weg dan nog open zou zijn geweest....Ook met regelmaat takken en stenen (niet te groot) op de weg. Zo hier en daar (bij kritieke punten) waren er wegwerkers om je te leiden.

Na de Gorge zouden we de Lewis Pass op rijden. Gelukkig was die open, maar de pass naar Nelson was afgesloten..de weg was ondergelopen en niet meer zichtbaar door de wassende rivier dat konden we heel goed zien!!! BRRRRRR......

Eenmaal door de Lewis Pass (waar de riviertjes en kreken ook hoog stonden en woester waren dan normaal) kwamen we in een totaal ander landschap terecht. Een vallei tussen 2 bergketens in. Ook deze vallei was hier en daar ondergelopen door de rivier. Er was zelfs een aardeverschuiving....ze hadden net aan een padje gemaakt en aan beide kanten lag bagger(aarde). Best wel raar...we hebben het stuk 2x gereden, want we wilden het filmen en fotograferen...ramptoeristen :)

Naarmate we verder naar het oosten reden, des de droger het werd en de zon meer ging schijnen. Van de verwoestingen aangericht door het wassende water en de woeste rivieren, naar de verwoestingen van de aardbeving in november 2016 rond Kaikoura.

De laatste 60 kilometer naar Kaikoura waren slecht!! Veel wegen gerepareerd met gruis, smallere wegen door aardverschuivingen, gaten in wegdek en dan nog de bruggen die een hoogteverschil hadden, dus rustig de brug op rijden en weer afrijden. Zelfs onderweg een complete wegomleiding gehad omdat de weg geheel verdwenen was door een aardverschuiving en de brug nagenoeg geheel ontwricht was, dus hadden ze een ' tijdelijke'  nieuwe brug ernaast gelegd. Echt bizar hoe je onderweg niet alleen de aardbeving aan de wegen en bruggen merkt, maar ook de omgeving om je heen geeft zichtbaar aan waar de aardbeving heeft toegeslagen. Complete stukken berg weggeslagen, verzakt enz. 

DOMDOM stuurde ons niet Kaikoura in, maar er omheen. Dus Kaikoura zelf hebben we nog niet mogen bezichtigen. Eenmaal aangekomen op onze nieuwe locatie, bleken we een kamer aan de golfbaan te hebben. We kijken uit op hole 1 en hole 9. We konden meteen golfen, dus omgekleed en een set geleend en hop hop de baan in. Eens even het zitvlees aan het werk gezet. Paul ging mee als caddy en als paparazzi whahahahahahaha Op een klein hagelbuitje na hebben we ons prima vermaakt op de golfbaan. Net de zon zien ondergaan terwijl we genoten van ons diner....Paul van de lambsrack (lammetje) en ik van de Venison (bambi)....HEERLIJK!!!